Kot Tom to zwykły kot. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Kot Tom powinien szybko się nudzić, gdyby uczciwie rozważyło się jego historię. Jakby nie patrzeć, Kot Tom ciągle ma konflikt z myszą i całe jego życie kręci się wokół chęci schwytania szkodnika. Kot Tom, jedna z głównych postaci popularnego serialu animowanego Tom i Jerry ciągle jednak zatrzymuje i przykuwa uwagę widzów. Ten amerykański serial opracowany przez Williama Hannę i Josepha Barberę przez wiele lat zatrzymywał mnóstwo osób przed ekranami. Dlaczego?
Kot Tom – narodziny pomysłu
Początkowo twórcy planowali zrobienie animacji o psie i lisie. Po wielu rozmowach doszli do wniosku, że Kot Tom i mysz Jerry są lepszym rozwiązaniem. Czy może być dla odbiorców coś bliższego jak zwierzęta, które są w ich domowym zasięgu? Kot Tom i mysz Jerry od razu przywołują wiele skojarzeń i zaobserwowanych sytuacji.
Premiera pierwszego odcinka animacji, gdzie kot Tom próbuje złapać mysz miała miejsce 10 lutego 1940. Kot Tom ma więc już ponad 80 lat!
Inna koncepcja – Kot Tom z innym imieniem
Kot Tom, znany szaro niebieski kocur miał mieć na imię Jasper. Natomiast Jerry miał nosić imię Jinx. Na szczęście w wyniku zmiany dostali o wiele popularniejsze imiona. I bardzo dobrze! Kot Tom, nieporadny łowca myszy, wpadający co rusz w różne problemy, jest dzięki temu bliższy widzom. Koncepcja, że kot Tom miałby być wyliniały kotem również nie odniosłaby zapewne takiego sukcesu.
Kot Tom skradł serca wielu widzów. Zapraszamy również na zabawy z kotami z miauKOWA. Wszyscy miłośnicy kotów na pewno pokochają nasze kocie animacje dla dzieci i przedstawienia. Kontakt : e mail: fajnyAnimator@gmail.com tel. 518 127 312 Jaki jest morał tej bajki. Kot Tom wykonuje swoją pracę kota domowego. Z kolei mysz Jerry jest szkodnikiem. Jednak mimo tego, że wydaje się, że Kot Tom jest postacią pozytywną, pozwala sobie na okrucieństwo. Złośliwość i robienie krzywdy nie jest dobrym przykładem dla odbiorców. Szczególnie tych małych. Stąd Kot Tom mimo swojej popularności nie wydaje się być dobrym wyborem.
